Іншаземка

На маю думку лепш размаўляць на розных мовах, чым не разумець адзін аднаго на адной…  

Замаўчы, дай мне змогу паверыць,  

У сэнс жыцця, как б не страціла зноў…  

Каб раз’юшаным жорсткасцю зверам,  

Не смактала б кроў у сэрцы любоў…  

Каб спрадвеку была іншаземкай,  

Каб не змог ты мяне зразумець,  

Я народнай журботнай жалейкай,  

Штосьці сэрцам спрабую запець…  

Ты, не чуўшы ніколі мой голас,  

Ты ніколі не зможаш пазнаць,  

Ці то я гавару, ці то колас…  

Ці гамоніць са мной сенажаць….  

Ты у вачах маіх шчасця не стрэўшы,  

Вельмі хочаш пасеяць журбу…  

Незнаёмы са мною, не першы,  

Толькі сумна, чаму ж ты, чаму?  

Мабыць я толькі страціла штосьці,  

У тых радках, што ты мне прысвяціў,  

Не паплечніцай стаўшы, а госцяй,  

Ты блукаць дзейсці у марах любіў…  

Толькі потым, як мы беларусы,  

Што цураемся мовы сваёй,  

Ад мяне ты адрокся, ад глупства,  

Мабыць простай я стала, чужой…  

Ты не чуў маіх слоў у сенажаці,  

Нават ў вочы не змог паглядзець…  

Я кахаю цябе больш за маці,  

Мне шкада ты не змог зразумець…